คุณจะทำอะไรโดยไม่มีอินเทอร์เน็ตเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ การช้อปปิ้ง การธนาคาร การสั่งยาตามใบสั่งแพทย์ของ NHS การชำระค่าภาษีสภา การสมัครงานและสวัสดิการต่างๆ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของงานประจำวันที่สำคัญที่ผู้คนสามารถทำได้จากความสะดวกสบายในบ้านด้วยอินเทอร์เน็ต ซึ่งเป็นการเปิดประตูให้กับผู้คนจำนวนมาก ตั้งแต่ คนทำงานเต็มเวลาที่มีงานยุ่งไปจนถึงผู้รับบำนาญที่รักษาความเป็นอิสระ
แต่เนื่องจากบริการออนไลน์ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง
และการให้บริการแบบตัวต่อตัวต้องปิดตัวลง ส่งผลให้ผู้ที่ไม่สามารถซื้อแล็ปท็อป สมาร์ทโฟน และบรอดแบนด์มีความเสี่ยงที่จะถูกตัดขาดจากส่วนอื่นๆ ของโลก Jane Corbett รองนายกเทศมนตรีเมือง Liverpool ซึ่งดูแลกลุ่มช่วยเหลือความยากจนใน Everton กล่าวว่าปัญหาของการกีดกันทางดิจิทัลคือ “กับดักความยากจน”
เธอกล่าวว่า “มีคนพูดถึงมากมายเกี่ยวกับอาหาร พลังงาน เสื้อผ้า แต่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงการเข้าถึงดิจิทัล
“ระดับความยากจนในเมืองกำลังเพิ่มขึ้นทั้งสำหรับคนทำงานและคนนอกบ้าน นับตั้งแต่โควิด-19 เราได้เห็นผู้คนจำนวนมากขึ้นที่เผชิญกับความยากจนในที่ทำงานถึง 130% เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผู้คนคิดว่ามันเป็น ก็แค่คนที่ตกงาน แต่มันไม่ใช่ – หนึ่งในสามของคนที่ถือเครดิตสากลอยู่ในงานจริง ๆ วิกฤตค่าครองชีพเหนือสิ่งอื่นใดที่ทำให้รับมือได้ยาก และหนึ่งในต้นทุนเหล่านั้นคือต้นทุนการเข้าถึงดิจิทัล .
“บริการจำนวนมากได้เข้าสู่ออนไลน์แล้ว ไม่ได้ออนไลน์ในสภาและ NHS แต่ยังรวมถึงโอกาสในการทำงานและการทำงานด้วย เจ้าของที่ดินจำนวนมากรวมถึงสมาคมที่อยู่อาศัยต่างคาดหวังว่าผู้คนจะติดต่อพวกเขาทางออนไลน์
“โดยพื้นฐานแล้วคุณจะถูกกันออกจากโลกทั้งใบหากคุณไม่ออนไลน์ หากคุณไม่ออนไลน์ จะกลายเป็นเรื่องอันตรายทางเศรษฐกิจ”
ในสหราชอาณาจักร ค่าบรอดแบนด์เฉลี่ยอยู่ที่ 30 ปอนด์ต่อเดือน แต่อาจแตกต่างกันไปตามความเร็วอินเทอร์เน็ต ประเภทแพ็คเกจ และสถานที่ ในความพยายามที่จะประหยัดเงินของประชาชน Liverpool City Council ได้ร่วมมือกับ O2 เมื่อปีที่แล้วเพื่อจัดหาเราเตอร์ MiFi อุปกรณ์บรอดแบนด์แบบพกพาซึ่งอนุญาตให้ผู้ใช้หลายคนแชร์การเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต และซิมการ์ดฟรี
สิ่งนี้มอบเส้นชีวิตอันมีค่าให้กับผู้คนอย่าง Kelly Walsh คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวลูกสี่ ซึ่งกล่าวว่าเธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเมื่อโควิด-19 ทำให้สหราชอาณาจักรเข้าสู่ภาวะล็อกดาวน์ และเธอได้รับแจ้งว่าลูกๆ ของเธอจะต้องเข้าโรงเรียนออนไลน์
Kelly วัย 47 ปีจาก Everton กล่าวว่า “ลูก ๆ ของฉันสามารถเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้ที่โรงเรียนเท่านั้น เพราะเราไม่มีอินเทอร์เน็ตที่บ้าน จะเป็นอาหารหรืออินเทอร์เน็ตก็ได้
“ฉันบอก Jane เกี่ยวกับเรื่องนี้ และเธอก็ได้เราเตอร์ MiFi ตัวเล็กมาให้ ลูกสาวของฉันจะได้เรียนหนังสือทางออนไลน์ ไม่อย่างนั้นเธอคงทำไม่ได้ การออนไลน์เป็นสิ่งจำเป็น ถ้าฉันไม่มีมัน พวกเขาจะไม่ได้รับการศึกษาเลย
“ถ้าไม่ใช่เพราะสภา ลูกๆ ของฉันคงไม่สามารถทำการบ้านใดๆ
“สิ่งต่างๆ จะยากขึ้นมากถ้าคุณไม่มีอินเทอร์เน็ต การซื้อของ การหางาน แม้กระทั่งการธนาคารล้วนแต่อยู่บนระบบออนไลน์ ที่เดียวที่คุณจะได้รับอินเทอร์เน็ตฟรีคือที่ห้องสมุด ซึ่งสถานที่เหล่านั้นมีไม่มาก
“มันค่อนข้างน่าหงุดหงิด มีสิ่งอื่นที่สำคัญกว่านั้น – อาหาร เครื่องทำความร้อน ไฟฟ้า – แต่ฉันรู้สึกว่าอินเทอร์เน็ตเป็นสิ่งจำเป็นในสังคมปัจจุบัน ดังนั้นมันจึงค่อนข้างน่าผิดหวังเมื่อในฐานะครอบครัวคุณไม่สามารถมีมันได้ 30 ปอนด์ต่อเดือนคือเงินเกือบหนึ่งสัปดาห์สำหรับฉันในการจับจ่าย”
Cllr Corbett กล่าวว่า “ในสภา เรามีโครงการ Get Connected และเชื่อมต่อ 1,800 ครอบครัวด้วย MiFi พร้อมข้อมูลไม่จำกัดเป็นเวลาหนึ่งปี นอกจากนี้ London Grid for Learning ยังให้บริการบรอดแบนด์สำหรับโรงเรียนของเราไม่กี่แห่ง และมอบ 500 ให้กับเรา Chromebook สำหรับนักเรียนทั่วเมือง
“แต่ก็ยังมีพื้นที่เล็กๆ ของเมืองนี้ โดยเฉพาะในเอฟเวอร์ตันและพื้นที่เล็กๆ อย่างคลับมัวร์, แอนฟิลด์ และสปีค ซึ่งอัตราการกลับสำรวจสำมะโนประชากรทางดิจิทัลในปี 2565 นั้นต่ำมาก
“มีคนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่ได้รับผลกระทบจากสิ่งนี้เนื่องจากค่าครองชีพ และเพราะพวกเขาต้องตัดสินใจอย่างยากลำบากเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถจ่ายได้ และสิ่งที่พวกเขาทำได้
“สังคมเปลี่ยนไปอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการล็อกดาวน์เมื่อผู้คนจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องออนไลน์ มันเหมือนกับจิ๊กซอว์ที่ขาดหายไปในตอนท้ายของรัฐบาล หากพวกเขาคิดอย่างถี่ถ้วน พวกเขาคงจะตระหนักว่าพวกเขาไม่รวมเด็กทั้งรุ่น ดิ้นรนที่จะออนไลน์ ในระยะยาว หมายความว่าพวกเขาถูกกันออกจากข้อเสนอมากมายที่มีอยู่
“มันเป็นวงจรอุบาทว์ เป็นระบบที่เลวร้ายมาก คุณต้องออนไลน์เพื่อดูว่ามีโอกาสใดบ้างที่อยู่ข้างนอกนั่น มิฉะนั้นคุณจะถูกล็อคไม่ให้เข้าถึง มันคือกับดักความยากจน”
